zaterdag, september 08, 2007
Noor and more
De afgelopen dagen was het dan zover: de officiële start van het fotografencollectief Noor.
Donderdagavond een eerste multimediapresentatie tijdens de avondprojecties, ondersteund door tamelijk ronkende teksten van Kadir van Lohuizen (aan pretentie en eigendunk blijkbaar geen gebrek), die veel applaus kreeg van het aanwezige publiek. Het werk van de negen deelnemende fotografen is wel dusdanig somber en deprimerend qua vorm en inhoud, dat de naam Noor (licht) misschien wat ongelukkig gekozen is. Misschien was " Doom & Gloom" een betere keuze geweest, of anders " Pathos Images".
Nog even over de ondersteunende teksten donderdagavond. "Wij zijn onbevooroordeeld en objectief" en woorden van gelijke strekking. Gelet op het politiek uitgesproken karakter van een aantal van de 9 fotojournalisten, zoals bijvoorbeeld 'wereldverbeteraars' Stanley Greene en van Lohuizen zelf, en de veelal met een Arafatsjaal getooide Jan Grarup, zou ik die woorden niet in mijn mond durven nemen.
En toen kwam de volgende dag: de persconferentie. In de redelijk gevulde maar bij lange na niet volle zaal deed het negental, aangevuld door Claudia "koningin Noor" Hinterseer hun verhaal. Al meteen kwam aan het licht dat er nogal wat ruimte zit tussen de doelstellingen die de diverse fotografen aan het nieuwe agentschap toedichten. Waar bijvoorbeeld de bevlogen Stanley Greene al een rol voor Noor zag weggelegd als nieuwe non-gouvernementele organisatie met hoogdravende doelen, vond Samantha Appleton zulke doelstellingen veel te ver gaan. Zij ziet Noor gewoon als een manier om haar werk aan de man te brengen, " and nothing more". Stanley Greene moest toegeven dat het vele redactionele werk dat hem eerder door Agence VU uit handen was genomen, nu als een ongedacht zware last op zijn eigen schouders was komen te liggen. Dingen als archivering waren de afgelopen maanden als een lijdensweg voor hem geweest, en hij keek ernaar uit om weer eens gewoon te kunnen gaan fotograferen.
Voor de belangstellenden was er ter kennismaking een boekje over de fotografen van Noor beschikbaar dat, zo liet Claudia Hinterseer aan hebberige aanwezigen nadrukkelijk weten, na afloop van de persconferentie in ruime mate beschikbaar was. Maar iemand als World Press Photo-bobo Gerrit-Jan Wolffensperger vond zichzelf blijkbaar te belangrijk om dat moment af te wachten en banjerde dwars door de zaal om alvast in de doos te graaien. (Je zou toch eens tussen het gepeupel op je beurt moeten wachten, niets voor hem.) Het einde van de 2 uur durende persconferentie werd (om meerdere redenen?) met applaus begroet. De fotojournalistieke wereld wenst Noor blijkbaar veel goeds toe, de toekomst zal het leren.
Ondanks het lompe gedrag van Wolffensperger ging de prijs voor de aso van de dag naar de Belgische fotojournalist Bruno Stevens, die in de avonduren een rij van vele honderden wachtenden passeerde om net voor de dranghekken in te voegen. ( Een trucje dat hij naar eigen zeggen vaker toepast: rechts inhalen, net doen alsof je een bekende in de rij ziet staan en dan invoegen.) Des te leuker dat hij ondanks dat nog een half uur uur moest zoeken naar een zitplaats op de tribune;
Verder gespot in Perpignan: Jan Banning, Ziv Koren, Luiz Maximiano, Juan Vrijdag, Peter Dejong, Kitra Cahana, Dennis Stock, de humeurige Abbas, en hun collega-Magnumfotograaf David Alan Harvey met diens piepjonge vriendin.
Donderdagavond een eerste multimediapresentatie tijdens de avondprojecties, ondersteund door tamelijk ronkende teksten van Kadir van Lohuizen (aan pretentie en eigendunk blijkbaar geen gebrek), die veel applaus kreeg van het aanwezige publiek. Het werk van de negen deelnemende fotografen is wel dusdanig somber en deprimerend qua vorm en inhoud, dat de naam Noor (licht) misschien wat ongelukkig gekozen is. Misschien was " Doom & Gloom" een betere keuze geweest, of anders " Pathos Images".
Nog even over de ondersteunende teksten donderdagavond. "Wij zijn onbevooroordeeld en objectief" en woorden van gelijke strekking. Gelet op het politiek uitgesproken karakter van een aantal van de 9 fotojournalisten, zoals bijvoorbeeld 'wereldverbeteraars' Stanley Greene en van Lohuizen zelf, en de veelal met een Arafatsjaal getooide Jan Grarup, zou ik die woorden niet in mijn mond durven nemen.
En toen kwam de volgende dag: de persconferentie. In de redelijk gevulde maar bij lange na niet volle zaal deed het negental, aangevuld door Claudia "koningin Noor" Hinterseer hun verhaal. Al meteen kwam aan het licht dat er nogal wat ruimte zit tussen de doelstellingen die de diverse fotografen aan het nieuwe agentschap toedichten. Waar bijvoorbeeld de bevlogen Stanley Greene al een rol voor Noor zag weggelegd als nieuwe non-gouvernementele organisatie met hoogdravende doelen, vond Samantha Appleton zulke doelstellingen veel te ver gaan. Zij ziet Noor gewoon als een manier om haar werk aan de man te brengen, " and nothing more". Stanley Greene moest toegeven dat het vele redactionele werk dat hem eerder door Agence VU uit handen was genomen, nu als een ongedacht zware last op zijn eigen schouders was komen te liggen. Dingen als archivering waren de afgelopen maanden als een lijdensweg voor hem geweest, en hij keek ernaar uit om weer eens gewoon te kunnen gaan fotograferen.
Voor de belangstellenden was er ter kennismaking een boekje over de fotografen van Noor beschikbaar dat, zo liet Claudia Hinterseer aan hebberige aanwezigen nadrukkelijk weten, na afloop van de persconferentie in ruime mate beschikbaar was. Maar iemand als World Press Photo-bobo Gerrit-Jan Wolffensperger vond zichzelf blijkbaar te belangrijk om dat moment af te wachten en banjerde dwars door de zaal om alvast in de doos te graaien. (Je zou toch eens tussen het gepeupel op je beurt moeten wachten, niets voor hem.) Het einde van de 2 uur durende persconferentie werd (om meerdere redenen?) met applaus begroet. De fotojournalistieke wereld wenst Noor blijkbaar veel goeds toe, de toekomst zal het leren.
Ondanks het lompe gedrag van Wolffensperger ging de prijs voor de aso van de dag naar de Belgische fotojournalist Bruno Stevens, die in de avonduren een rij van vele honderden wachtenden passeerde om net voor de dranghekken in te voegen. ( Een trucje dat hij naar eigen zeggen vaker toepast: rechts inhalen, net doen alsof je een bekende in de rij ziet staan en dan invoegen.) Des te leuker dat hij ondanks dat nog een half uur uur moest zoeken naar een zitplaats op de tribune;
Verder gespot in Perpignan: Jan Banning, Ziv Koren, Luiz Maximiano, Juan Vrijdag, Peter Dejong, Kitra Cahana, Dennis Stock, de humeurige Abbas, en hun collega-Magnumfotograaf David Alan Harvey met diens piepjonge vriendin.
# posted by Jan-Edward : 13:15
|
|